Mój mały kącik ziołowy :)

Tymianek

Nazwa tymianku pochodzi od greckiego słowa thymon znaczącego 'do odkażania ", choć podobne słowa oznaczają odwagę i poświęcenie, które według tradycji również przypisywano tej roślinie.

Właściwości:

Kosmetyki naturalne doceniają jego znaczenie dla przeciwdziałania powstawaniu wyprysków. Medycyna potwierdza, że tymianek przydaje się w usuwaniu problemów skórnych na głowie, a w połączeniu z innymi składnikami, eliminuje łysienie dając nadzieję dobrego wyglądu większości osób w średnim wieku. Pozytywnie tymianek reaguje na wzdęcia.

Po przekroczeniu zalecanej dawki pacjent może odczuwać pieczenie żołądka lub delikatną alergię. Zdarza się to jednak niezwykle rzadko. Nie należy stosować go zbyt często, ze względu na możliwe zatrucia (wymioty, bóle brzucha). Nie polecany dla dzieci poniżej dwunastego roku życia, kobietom w ciąży, osobom o tendencjach alergicznych, a także tych chorych na cukrzycę.

W domu tymianek pijemy pod postacią herbatek lub robimy z niego okłady. Niektórzy zauważają jego relaksacyjne właściwości, obniża bowiem ciśnienie krwi.

Każda osoba cierpiąca na suchy kaszel powinna wiedzieć, że napar z tymianku pobudza odkrztuszanie lepiej nawet od drogich, farmakologicznych preparatów. Zioło likwiduje nie tylko kaszel. Wpływa pozytywnie na zwalczanie grypy, anginy, zgagi, zatkanego gardła. Właściwie wszystkich schorzeń górnych dróg oddechowych.

W kuchni:

Pikantny smak i orzeźwiający zapach tymianku to powód, dla którego roślina ta jest często używana w kuchni. Najczęściej dodaje się go do tłustych potraw: mięsa, pieczonych ziemniaków, kiełbasy, jaj smażonych na bekonie i sera. Znakomicie nadaje się także do potraw z roślin strączkowych. Tymianek stosowany jest również podczas przygotowywania marynat, octu ziołowego i w procesie kiszenia i marynowania ogórków. Doskonale usuwa specyficzny zapach morskich ryb.

 Mięta

Mięta stosowana jest od wielu wieków. Jej nazwa pochodzi z greckiej legendy, w której nimfa Minthe, przyciągnęła uwagę Hadesa. Persefona – zazdrosna żona Hadesa, zaatakowała Minthę, próbując zadeptać ją na śmierć. Wtedy Hades zamienił ją w zioło, które już zawsze było dla niego święte.

Właściwości:
Jest wiatropędna, stymulująca, działa napotnie i przeciwskurczowo. Mięta pieprzowa ma najwyższe stężenie mentolu, a preparaty z mięty kłosowej podawane są często dzieciom. Mięta ma działanie wzmacniające, jest dobra na przeziębienia, grypę i gorączkę.

Według zielarzy, pomaga w trawieniu, łagodzi dolegliwości reumatyczne, czkawkę, użądlenia, bóle ucha, wzdęcia oraz łagodzi przebieg chorób gardła i zatok. Uważa się, że szklanka Creme de Menthe pomaga w chorobie lokomocyjnej.

W kuchni:
Mięta pieprzowa jest powszechnie stosowana w deserach, nadając charakterystyczny świeży smak owocom, lodom i sorbetom. Roślina ta jest popularna na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie, gdzie – świeża bądź suszona -używana jest jako dodatek do grillowanego mięsa, nadziewanych warzyw i ryżu, jest także bardzo ważnym składnikiem dolman (tureckie gołąbki w liściach winogron) Suszoną miętą posypuje się hummus i dania zbożowe. Również sosy jogurtowe, dipy i zupy często zawierają miętę.

Bazylia

Słowo „bazylia”  pochodzi od greckiego słowa basileus, oznaczającego "króla", znana też jest jako ziele świętego Józefa.

Miałam małe problemy z jej uprawą. W pewnym momencie bardzo mi zmarniała i zżółkła... Jednak przesadziłam ją do nowej większej doniczki, a także podlałam specjalnym w 100% naturalnym nawozem do ziół. Jak widać na zdjęciu powyżej zastosowana terapia bardzo jej pomogła :)

Właściwości:
Bazylia ma działanie łagodzące,  wzmacniające układ pokarmowy,  pobudza też apetyt, przyśpiesza procesy trawienne, ma działanie rozkurczowe i wiatropędne, ponadto zapobiega wzdęciom.

W kuchni:
Aromat bazylii sprawia, że jest ona idealnym uzupełnieniem  pomidorów (często określana jest jako "zioło pomidorowe"). Ponadto jest doskonałym dodatkiem do bakłażana, cukinii i szpinaku. Dodając bazylię w ciągu ostatnich  30 minut gotowania, poprawiamy smak zup roślin strączkowych (groch, soczewica). Doskonale pasuje też do drobiu, gulaszów, sosów, pasztetów.

Bardzo lubię smak bazylii, dodaje ją często do spaghetti, a także jem z serem żółtym na kanapce, bardzo mi takie połączenie smakuje!

Melisa

Melisa jest ziołem o świeżym cytrusowym zapachu, bardzo łatwym w uprawie. Wykorzystuje się zarówno świeże jak i suszone liście.

Właściwości:
Herbatka z melisy od dawna znana jest jako napój zapewniający długowieczność. Dzisiaj stosuje się ją do leczenia przeziębienia i grypy, jako zioło obniżające ciśnienie krwi, a także na bezsenność i niestrawność. Melisa ma działanie wiatropędne, łagodzące skurcze w przewodzie pokarmowym i pomaga na wzdęcia i niestrawność. Ze względu na swoje łagodne właściwości antydepresyjne można ją pić w przypadku niestrawności związanej ze stanami lękowymi lub depresją, a także w celu zredukowania napięcia i stresu.

Uwielbiam jej działanie uspokajające, często po ciężkim i stresującym dniu zaparzam sobie kilka listków i dzięki takiej herbatce świetnie się relaksuje.

W kuchni:
Ze względu na swój delikatny cytrynowy smak, melisa ma ogromny potencjał kulinarny. Poza wykorzystaniem świeżych liści jako atrakcyjnej dekoracji, posiekane świeże liście można dodać do potraw zarówno słodkich jak i pikantnych w celu nadania im wyjątkowego orzeźwiającego smaku. Melisa dobrze komponuje się z zielem angielskim, liśćmi laurowymi, miętą, pieprzem, rozmarynem i tymiankiem. Świeże zioła zawierające olejki eteryczne nie posiadają intensywnego smaku, dlatego powinno się je dodawać pod koniec gotowania. Melisa jest znakomitym dodatkiem do sałatek owocowych, sałatek warzywnych, masła ziołowego, napojów owocowych oraz sorbetów.


Melisa jest częstym składnikiem dań z jajek, kremów, zup i zapiekanek, a także nadziewek do drobiu, baraniny lub wieprzowiny. Jej subtelny aromat idealnie podkreśla smak sosów i marynat do ryb.

Oregano

Gatunek z rodziny mięty. Pochodzi z zachodniej i południowo-zachodniej Eurazji i z regionu Morza Śródziemnego. 

Właściwości:

Oregano było używane jako środek antyseptyczny, a także jako lek na żołądek, jelita i dolegliwości układu oddechowego. Działa odtruwająco, wiatropędnie, łagodzi rany, podrażnienia i choroby skóry. W Grecji do dziś ze względu na zawartość olejków tymolowych, stosowany jest  jako środek na ból gardła, kaszel, gorączke. Lebiodka ma wysoką aktywność antyutleniającą, ze względu na wysoką zawartość kwasów fenolowych i flawonoidów. Działa dobrze na wrzody żołądkowe i wątrobę.

W kuchni:

Oregano jest ważnym ziołem w kuchni. Do przyprawiania smaku, używa się liści, które mogą mieć lepszy smak w suszonej postaci niż świeżej. Oregano zazwyczaj stosujemy do sosów, pizzy, przyprawiania mięs, sałatek. W północnych Włoszech zioło to stosowane jest od wieków i najczęściej używane jest z pieczonymi, smażonymi lub grillowanymi warzywami, mięsem i rybami. W przeciwieństwie do większości włoskich ziół, oregano łączy dobrze z ostrymi potrawami, które są popularne w południowych Włoszech. Natomiast mniej stosowane jest w północnej części kraju, gdzie preferowany jest majeranek. Oregano jest składnikiem ziół prowansalskich.

Szczypiorek

Szczypiorek jest bardzo popularną przyprawą ozdobną - dekoracyjną w kuchni francuskiej i chińskiej. Nazwa "szczypiorek" pochodzi od łacińskiego słowa "cepa", co oznacza cebulę. 

Właściwości: Szczypiorek wykorzystuje się w celu obniżenia ciśnienia krwi i na trawienie. Pobudza również apetyt i posiadać pewne właściwości antyseptyczne.

W kuchni:

Jasno zielone łodygi szczypiorku są dobre jako dodatek do zimnych sałatek, gulaszów i zup lub można posypać dla dekoracji gotowe zupy, sosy i inne posiłki np jajecznice, kanapki, zapiekanki.

Drobno posiekane liście i bulwy są używane do dekoracji vichyssoise (francuska zupa krem), sera i śmietany, sosów, dipów i pieczonych ziemniaków. Posiekany w plastry chiński szczypior służy jako ozdoba/dekoracja do popularnych dań takich jak: smażone warzywa, smażony makaron, smażone ryż, grillowane mięsa, potrawy z ryb i jako składnik farszu pierogów.

Szczypiorek można łączyć z cytryną, estragonem, pietruszką, olejem sezamowym, octem, czosnkiem, sosem sojowym, imbirem, ziemniakami, i papryczką chilli.

Ja bardzo lubię jajecznicę ze szczypiorkiem, często mieszam go z białym serem, śmietaną oraz solą i rozsmarowuje na kanapkach :)

Pietruszka

Botaniczna nazwa petroselinum pochodzi od greckiego słowa petro oznaczającego kamień – a to dlatego że roślinę tą znaleziono na skalistych zboczach w Grecji.

Właściwości:

Korzeń pietruszki stosowany był w medycynie od czasów starożytnych na zaburzenia trawienne, zapalenie oskrzeli i choroby dróg moczowych. 

Olejek lotny zawarty w pietruszce przyspiesza trawienie. W Rosji, preparat zawierający sok z pietruszki podawany jest w trakcie porodu w celu stymulowania skurczów macicy. 

Współczesna nauka potwierdza wiele z wyżej opisanych właściwości. Pietruszka jest bogata w witaminy, szczególnie A i C, minerały oraz związki, które usuwają toksyny z organizmu. Pietruszka zmniejsza stany zapalne, gdyż zawiera inhibitory histaminy. Olej z nasion pietruszki wykorzystuje się do orientalnych perfum i wód kolońskich. Ze względu na wysoką zawartość chlorofilu bardzo szybko i skutecznie odświeża oddech. Naukowcom udało się wyizolować związki apiolu, który obecnie stosowany jest w leczeniu chorób nerek i kamieni nerkowych.

Do tego redukuje cienie pod oczami o czym pisałam TUTAJ

W kuchni:

Pietruszka przynosi korzyść większości potrawom - jest doskonałym dodatkiem do gulaszu, sosów, past serowych, potraw z ryżu, warzyw, omletów oraz dań rybnych. Nadaje kolor pesto. Smażona pietruszka jest intrygującym dodatkiem wielu potraw. Starożytni Rzymianie doprawiali nią chleb z serem.

Świeża lub suszona pietruszka może być stosowana jako dodatek do omletów, jajecznicy, tłuczonych ziemniaków, zup, makaronów i dań warzywnych, a także  sosów do potraw z ryb, drobiu, cielęciny i wieprzowiny. Pietruszka jest również dodawana wraz z czosnkiem i masłem do pieczywa czosnkowego, może także w prosty sposób ozdobić soczysty stek z grilla. Pietruszka jest jednym z ważniejszych składników wchodzących w skład zdrowej i pożywnej sałatki z Bliskiego Wschodu, Tabouleh.

źródła tekstu: http://ziolowyporadnik.pl/, http://www.przyprawowy.pl/, http://www.tesco.pl/